ویژگی های فلوروپلیمرها یا تفلون ها
ویژگی های فلوروپلیمرها یا تفلون ها :
1. مقاومت شیمیایی:
یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های فلوروپلیمرها مقاومت آن ها در برابر مواد شیمیایی است. تمامی فلوروپلیمرهای ذکر شده می‌توانند تقریباً در برابر تمامی مواد شیمیایی، همچون اسیدها، بازها و حلال‌ها مقاومت کنند که آنان را برای محیط های شیمیایی خشن مناسب می‌سازد.
2. مقاومت در برابر دما:
سیم تفلون بالاترین مقاومت دما را در این میان دارد و می‌تواند در محیط هایی با دمای بین 200- درجه سانتیگراد تا 260+ درجه سانتیگراد عمل کند. PFA می تواند مانند PTFE تا دمای 260+ درجه سانتیگراد را تحمل کند. FEP نیز می تواند دمای 200- تا 200+ درجه سانتی گراد را تحمل کند، که کمی کمتر از PTFE است اما برای اکثر موارد مورد استفاده در دمای بالا کافی است. سیم ETFE می‌تواند در دمایی از 185- درجه سانتیگراد تا +150 درجه سانتیگراد کار کنند، که آن را برای طیف گسترده‌ای از کاربردها، از محیط‌های بسیار سرد تا گرمای متوسط، مناسب می‌سازد.
3. اصطکاک کم:
تفلون پایین‌ترین ضریب اصطکاک را در میان سایر فلوروپلیمرها دارد. ضریب اصطکاک PTFE معمولاً بین 0.05 تا 0.10 متغیر است. این ویژگی به سیم PTFE اجازه می‌دهد تا در مواردی که تماس لغزشی با مواد دیگر وجود دارد، استفاده شود و سایش و پارگی را کاهش بدهد. ETFE نیز با ضریب اصطکاکی بین 0.15 تا 0.20، دارای بالاترین ضریب اصطکاک در بین سایر فلوروپلیمرهای ذکر شده است، اما هنوز هم از ضریب اصطکاک کمی برخوردار است. خواص سطحی PFA و FEP مشابه است و ضریب اصطکاکی بین 0.10 تا 0.15 دارند.
4. عایق الکتریکی:
در حالی که ETFE ماده ای ایده آل برای عایق کردن کابل ها الکتریکی است، تفلون برای کابل های فرکانس بالا و ولتاژ بالا ترجیح داده می شود زیرا ثابت دی الکتریک تفلون تا حدودی کمتر از ETFE است. ثابت دی الکتریک PFA همانند تفلون است. بطور کل، تمامی فلوروپلیمرهای ذکر شده عایق های الکتریکی بسیار خوبی هستند.
5. مقاومت در برابر اشعه UV:
تفلون به مقاومت استثنایی اش در برابر اشعه ماوراء بنفش شناخته شده است. بر خلاف سایر مواد پلاستیکی مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش که با گذشت زمان ممکن است شکننده شوند و ترک بخورند، PTFE انعطاف پذیر و بادوام باقی می ماند و خواص خودش را حفظ میکند. اغلب از تفلون برای عایق سیم لامپ های UV یا در تجهیزات UV استفاده می شود.
